Working Woman and Biases

#workingwomen #biases

 संसदरत्न सुप्रिया सुळे यांनी समाजकारण सोडून स्वयंपाक घर सांभाळावं. तीच त्यांची कर्मभूमी मानावी असं जाहिरपणे एखादी जबाबदार व्यक्ती बोलते तेव्हा जाणवतं बायकांचं घराबाहेर पडणं इतकं का झेपत नसावं समाजमनाला? बरं ज्या बायका स्वयंपाकघरात शहीद होणं बाकी आहे त्यांचं काय? शाम को खाने में क्या है? हा प्रश्न फेस करून पहाच एखादा महिना! 

ज्या बायका 'घरीच असतात 'त्यांना होणारा सामाजिक कौटुंबिक जाच, टोमणे, कुचेष्टा याबद्दल बोलायलाच नको. 

घरगुती हिंसाचाराबद्दल बोलू तेवढं कमीच. हे प्रमाण एनआरआय बायकांपासून ते डोमेस्टिक इंजिनियर अशा सर्व स्तरात पाहिलंय. 

समाज बाहेरही जाऊ देत नाही आणि घरी सुखानं जगू देत नाही. अशा स्त्रियांना ही कविता सादर आहे. 

ही कविता त्या सर्व बायकांना समर्पित ज्यांनी कांदा कापण्यात प्राविण्य मिळवलंय. 

तीन वर्षांपुर्वी नवरात्रीत लिहिलेली कविता आहे. हिन्दीत आहे. माझ्या कविता हिन्दीत असतात शक्यतो इथे पोस्ट करत नाही. 

working woman and bias 

नही पहननी मुझे लाल साडी. 

स्मार्ट फोनपर झूम करकर के 

दुसरों की औरतों के साडीओंमे लिपटे 

लाल रंग में डुबे 

पतीने आवाज देकर

तिखे तारस्वर में कहा 

सुनो, आज का रंग लाल है न? 

पैरोमे आल्ता लगानेवाली पत्नीने 

( आल्ता लगाके कठपुतली के जैसे इशारो पे नाचनेवाली पत्नी) 

चुनरी की बात अनसुनी कर के 

प्याज को और महीन काटा 

चार बार बनाकर भी 

ठंडी पडी सुबह की चायको पिते हुए 

कुकर की सीटी का 

बेसब्री से इंतजार करती हुई 

रसोईघर में चिरस्थापित

 गुलाल की देवी ने 

लाल चुनरी ओढने से मना जो किया 

क्यों पहनू मा की चुनरी? 

शेर का सहारा 

शेर की सवारी तो सिर्फ पुराणकथाओ में होती है 

नही पहननी मुझे लाल साडी 

डुबते साम्यवाद की डुबती कहानी 

रंग उडे मेहन्दीके साथ

 ये लाल रंग 

कब का छूट गया है मुझसे 

खुदके अन्यायपर 

तो कभी बोल नही पाती 

गृहस्थी के नाटक की ये गुंगी नायिका 

कभी लाल संविधान को पढ पायेगी? 

क्यों जिद मानू इनकी? 

लाल साडीमे तूम जचती हो खूब! 

तुम्हारी बिवी हू 

भला अंदर बाहरसे एक रंगमे कैसे रंगू मै? 

सुलक्षणा व-हाडकर. 

रिओ. 

 #notsored #marathi #हिन्दीकविता #Reposting #sulawrites 

Açaí असाई

असाई या wonder fruit wonder food बद्दल बोलले नाहीतर मी ब्राझिलियन म्हटली जाणार नाही. 

असाई हे एक पाम फ्रुट आहे. 

उन तापलं की समुद्र किनारी बसून नारळ पाणी ( तेही फ्रिजर इतकं थंडगार) आणि असाई घ्यायची. 

बियर इतकंच हे पेय प्रिय आहे इथे. 

कधीकधी डिनरच्या ऐवजी मी फक्त 450 ग्रॅम असाई खाते. 

यात हवे तेवढे उष्मांक तर मिळतातच पण सोबतीला अनेक फायदे आहेत. 

या फळावर संशोधन चालू आहे.  

दक्षिण अमेरिकेतील महत्वाचं फळ आणि पेय आहे हे. 

Açaí

दर दिवसाआड आम्ही असाई खातोच. 

या फळाची टेस्ट लगेच विकसित होत नाही कारण त्याला स्वतःची अशी चव नाही. 

सोबरेमेसा अर्थात ब्राझिलियन गोडाचे पदार्थ .

ब्राझिल म्हटलं कि फुटबाॅल , सांबा , बिकिनी घातलेल्या स्त्रिया , बियर घेवून नाचणारे लोक , भव्य दिव्य कार्निवल आणि कडू कॉफी आठवते.

गेले आठ वर्ष मी ब्राझिल मध्ये राहतेय मला जे ब्राझिल रोजच्या आयुष्यात भेटतेय ते या पलीकडचे आहे .

आचार विचार राहणीमान जेवण खाण सगळ्यात स्वतःची अशी परंपरा आणि ज्या ज्या राज्यकर्त्यांनी इथे येवून राज्य केले त्यांच्या स्वयंपाकाची चव , त्यांचे जिन्नस , पदार्थ घेवून दुधात साखर मिसळावी तसं सगळ्यांनी प्रभावित होऊनही स्वतःची अशी वेगवेगळी पक्वान्नं ठेवणारं ब्राझिल मला दिसलं.

ब्राझिलच्या खाद्य संस्कृतीचा विचार केला तर त्यावर प्रबंध होवू शकतो. कारण पोर्तुगीज ,जपानी , आफ्रिकन , इटालियन , पोलिश , स्पानिश ,जर्मन, स्विस ,लेबनिझ अश्या प्रभावांमुळे त्यांच्या खाद्यपदार्थांची इथे रेलचेल होती . जे इथे पिकत नव्हते ते उस मळ्यात काम करणाऱ्या परदेशी मजुरांनी सोबत आणले. मजूर , कामगार म्हणून आलेले परदेशी इथे राहताना आपापल्या देशातील पदार्थांनी चव इथे घेण्याचा प्रयत्न करीत होते. जोडीला त्यांच्या पदार्थांचे गठबंधन होतेच . वसाहतकारानी आपले पदार्थ आणलेत.

मुळच्या ब्राज़िलिअन असलेल्या असाई , केळे, नारळ ,आंबा , पेअर , पीच , भोपळा , रताळे , अंजीर ,पपई ,माराकुजा , काजू , ग्वाराना , पेरू , अननस , प्लम , संत्रे , मोसंबी , उसाचा रस , गुळ , अवाकादो ह्या सगळ्याचा वापर इथल्या गोडाच्या पदार्थात होत होता जोडीला परकीय वसाहतींमुळे दुधाच्या पदार्थांचा वापर होत गेला . 

लिंबाचा रस , शेंगदाणे , मक्याचे दाणे , पीठ , साबुदाणा , इथे मिळत असलेले कंद सगळे काही गोडाच्या पदार्थात एकरूप झाले . दालचिनी चा वापर हि मोठ्या प्रमाणात झाला . जायफळ वापरले गेले .

फळांचा वापर करून बनविलेले केक तर ब्राज़िलिअन घरात दर आठवड्याला बनतात . म्हणजे आपण जितक्या सहजपणे शिकरण बनवू तेवढ्या सहजपणे केक बनविले जातात .

गाजराचा केक , भोपळ्याचा केक , केळ्याचा ,मक्याच्या पिठाचा , आंब्याचा सोयाबीन च्या पिठाचा , माराकुजाचा , लोण्याचा , बटरचा , पपयीचा , ताज्या किसलेल्या नारळाचा , संत्र्याचा , कोको चा . इथे उपलब्ध असेलल्या यच्चयावत फळांचा केक बनविला जातो .

इतकेच काय तर इथे पिझ्झा सुद्धा गोड असतो. म्हणजे केळ्याचा पिझ्झा , चोकलेट चा पिझ्झा , आंब्याचा पिझ्झा आणि वरून दालचिनी किव्हा जायफळ .

इथे असे म्हटले जाते कि सोबरेमेसा खाताना जितका बिझनेस केला जातो तितका बिझनेस प्रत्यक्ष कामाच्या तासात केला जात नाही. किंवा त्याबद्दल आवडीने बोलले जात नाही. इतके ब्राज़िलिअन माणसाला गोड खाणं आवडतं .त्यामुळे गोड खाता खाता तो त्याच्यासाठीच्या रटाळ विषयावरही बोलतो.

 #crossculture #acai #sulawrites #marathi

Move on with Several Falldowns

What Does Life look like when you don't clear your UPSC?
No regret. You move on with Plan B in your career.
I did .

 
It's been Twenty Five years in My Second Career which became my Passion.
After 25 years again I changed my 3 Rd option.
Nothing to regret.
Everything happens for a reason.
This Video is about Brazilian Iconic Poet Carlos Drummond de Andrade. His statue and his Worldfamous Poem.

IAS ,IPS न झाल्याचं दुःख होतं पण ते काळाबरोबर केव्हाच कमी झालं. पंचवीस वर्षे पत्रकारितेत काढलीत आणि आता क्राॅस कल्चर  मॅनेजमेंट आणि सांस्कृतिक बुद्धिमत्ता Cultural Intelligence या क्षेत्रात काम करतेय.

प्रचंड मानसिक समाधान आहे. घरात,नात्यात ,मित्र मंडळीत इतर सनदी अधिकारी आहेत त्यांचं फार कौतुक आहे. पण मला तसं होता आलं नाही याची खंत नाही कारण उद्या मी झाडू मारण्याचं काम केलं तरी ते Cut Above the Rest असणार आहे याची खात्री आहे.

Father of Brazilian poetry

आपल्या कामावर श्रद्धा असणं महत्वाचं. ते काम चोखपणे करता येणं महत्वाचं.
#career #sulawrites #crossculture #marathi #gratitude